атама́рны, -ая, -ае.

1. гл. атам.

2. Дробны, няцэласны (кніжн.).

|| наз. атама́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атама́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. атама́рны атама́рная атама́рнае атама́рныя
Р. атама́рнага атама́рнай
атама́рнае		 атама́рнага атама́рных
Д. атама́рнаму атама́рнай атама́рнаму атама́рным
В. атама́рны (неадуш.)
атама́рнага (адуш.)		 атама́рную атама́рнае атама́рныя (неадуш.)
атама́рных (адуш.)
Т. атама́рным атама́рнай
атама́рнаю		 атама́рным атама́рнымі
М. атама́рным атама́рнай атама́рным атама́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

атама́рны атома́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́там, -а, мн. -ы, -аў, м.

Найдрабнейшая часцінка хімічнага элемента, якая захоўвае яго ўласцівасці і складаецца з ядра і электронаў.

А. кіслароду.

Расшчапленне атама.

|| прым. а́тамны, -ая, -ае і атама́рны, -ая, -ае.

Атамная вага.

Атамная энергія.

Атамная бомба.

Атамная электрастанцыя.

Атамнае ядро.

Атамарны кісларод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)