атама́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
атама́нскі |
атама́нская |
атама́нскае |
атама́нскія |
| Р. |
атама́нскага |
атама́нскай
атама́нскае |
атама́нскага |
атама́нскіх |
| Д. |
атама́нскаму |
атама́нскай |
атама́нскаму |
атама́нскім |
| В. |
атама́нскі (неадуш.)
атама́нскага (адуш.) |
атама́нскую |
атама́нскае |
атама́нскія (неадуш.)
атама́нскіх (адуш.) |
| Т. |
атама́нскім |
атама́нскай
атама́нскаю |
атама́нскім |
атама́нскімі |
| М. |
атама́нскім |
атама́нскай |
атама́нскім |
атама́нскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
булава́, -ы́, мн. була́вы і (з ліч. 2, 3, 4) булавы́, була́ў, ж.
1. Кароткае жазло з патаўшчэннем на канцы ў выглядзе шара або васьмігранніка (гіст.).
Атаманская б.
І да булавы трэба галава (прыказка).
2. Гімнастычны ручны снарад, які мае выгляд бутэлькі з патаўшчэннем на вузкім канцы.
Практыкаванні з булавой.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)