аталі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аталі́т |
аталі́ты |
| Р. |
аталі́та |
аталі́таў |
| Д. |
аталі́ту |
аталі́там |
| В. |
аталі́т |
аталі́ты |
| Т. |
аталі́там |
аталі́тамі |
| М. |
аталі́це |
аталі́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аталі́т м., анат. отоли́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
отоли́т анат. аталі́т, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)