атавісты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
атавісты́чны |
атавісты́чная |
атавісты́чнае |
атавісты́чныя |
| Р. |
атавісты́чнага |
атавісты́чнай
атавісты́чнае |
атавісты́чнага |
атавісты́чных |
| Д. |
атавісты́чнаму |
атавісты́чнай |
атавісты́чнаму |
атавісты́чным |
| В. |
атавісты́чны (неадуш.)
атавісты́чнага (адуш.) |
атавісты́чную |
атавісты́чнае |
атавісты́чныя (неадуш.)
атавісты́чных (адуш.) |
| Т. |
атавісты́чным |
атавісты́чнай
атавісты́чнаю |
атавісты́чным |
атавісты́чнымі |
| М. |
атавісты́чным |
атавісты́чнай |
атавісты́чным |
атавісты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
атавісты́чны атависти́ческий, атависти́чный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
атавісты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да атавізму. Атавістычныя праяўленні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
атаві́зм, -у, м.
Праяўленне ў чалавека, жывёл і раслін прыкмет, што былі ўласцівы іх адцаленым продкам (звычайна пра з’явы выраджэння, ненармальнасці).
|| прым. атавісты́чны, -ая, -ае.
Атавістычныя праяўленні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
атависти́ческий, атависти́чный атавісты́чны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)