Асі́нцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Асі́нцы
Р. Асі́нцаў
Д. Асі́нцам
В. Асі́нцы
Т. Асі́нцамі
М. Асі́нцах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асі́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. асі́нка асі́нкі
Р. асі́нкі асі́нак
Д. асі́нцы асі́нкам
В. асі́нку асі́нкі
Т. асі́нкай
асі́нкаю		 асі́нкамі
М. асі́нцы асі́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бязгу́чны, ‑ая, ‑ае.

Які не суправаджаецца гукам, бясшумны. Пад раніцу з захаду паднялася цёмная хмара. Цяжкая, шырокая, яна павольна ўздымалася ў неба, гасячы зоры. Аб ёй дагадаліся па водблісках далёкіх бязгучных маланак. Галавач. На маладой асінцы лісце дрыжала, але дрыжанне гэтае зусім было бязгучнае. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)