асяро́дкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асяро́дкавы асяро́дкавая асяро́дкавае асяро́дкавыя
Р. асяро́дкавага асяро́дкавай
асяро́дкавае		 асяро́дкавага асяро́дкавых
Д. асяро́дкаваму асяро́дкавай асяро́дкаваму асяро́дкавым
В. асяро́дкавы (неадуш.)
асяро́дкавага (адуш.)		 асяро́дкавую асяро́дкавае асяро́дкавыя (неадуш.)
асяро́дкавых (адуш.)
Т. асяро́дкавым асяро́дкавай
асяро́дкаваю		 асяро́дкавым асяро́дкавымі
М. асяро́дкавым асяро́дкавай асяро́дкавым асяро́дкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асяро́дкавы сердцеви́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асяро́дкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да асяродка (у 1 знач.). Асяродкавы слой. Асяродкавае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асяро́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. Сярэдняя, больш мяккая частка ствала або сцябла.

2. Унутраная, сярэдняя частка чаго-н.

А. электрамагніта.

3. перан. Цэнтр чаго-н.

А. падзей.

4. Тое, што і асяроддзе (у 1 знач.).

|| прым. асяро́дкавы, -ая, -ае і асяро́дачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

очаго́вый ачаго́вы; асяро́дкавы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асяро́дачны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і асяродкавы. Асяродачная драўніна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)