асявы́ гл. вось¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асявы́ асява́я асяво́е асявы́я
Р. асяво́га асяво́й
асяво́е		 асяво́га асявы́х
Д. асяво́му асяво́й асяво́му асявы́м
В. асявы́ (неадуш.) асяву́ю асяво́е асявы́я (неадуш.)
Т. асявы́м асяво́й
асяво́ю		 асявы́м асявы́мі
М. асявы́м асяво́й асявы́м асявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асявы́, см. во́севы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асявы́, ‑ая, ‑ое.

Тое, што і восевы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вось¹, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Шпень ці тонкі вал, на якім трымаюцца колы, часткі машын або механізмаў.

Пярэдняя в.

2. Уяўная прамая лінія, якая праходзіць цераз геаметрычную фігуру або якое-н. цела і валодае толькі ёй характэрнымі ўласцівасцямі (спец.).

В. сіметрыі.

В. вярчэння.

Зямная в.

3. перан. Стрыжань якіх-н. падзей.

В. палітычнага жыцця.

|| прым. во́севы, -ая, -ае і асявы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)