асы́паць, -плю, -плеш, -пле; асы́п; -паны; зак., каго-што.

Тое, што і абсыпаць.

|| незак. асыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асы́паць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. асы́плю асы́плем
2-я ас. асы́плеш асы́плеце
3-я ас. асы́пле асы́плюць
Прошлы час
м. асы́паў асы́палі
ж. асы́пала
н. асы́пала
Загадны лад
2-я ас. асы́п асы́пце
Дзеепрыслоўе
прош. час асы́паўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асыпа́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. асыпа́ю асыпа́ем
2-я ас. асыпа́еш асыпа́еце
3-я ас. асыпа́е асыпа́юць
Прошлы час
м. асыпа́ў асыпа́лі
ж. асыпа́ла
н. асыпа́ла
Загадны лад
2-я ас. асыпа́й асыпа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час асыпа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асыпа́ць несов.

1. в разн. знач. осыпа́ть;

2. безл., разг. (покрывать сыпью) обмётывать;

1, 2 см. асы́паць;

◊ а. пахвала́мі — осыпа́ть похвала́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асы́паць, ‑плю, ‑плеш, ‑пле; зак., каго-што.

1. Абсыпаць з усіх бакоў чым‑н.; пакрыць усяго слоем чаго‑н. сыпучага. Тут вясна асыпала ўсё цветам. Танк.

2. Скінуць лісце, пялёсткі, іголкі і пад.; агаліцца. Асыпаў сад свае пялёсткі.

3. перан.; чым. Шчодра, багата абдарыць чым‑н.; накіраваць на каго‑н. што‑н. у мностве. Асыпаць пахваламі. □ — Тады... я не пайду. Зусім не пайду! — Сказала [Макрына], мяркуючы асыпаць Яўгена іскрамі злосці. Баранавых.

4. безас. Разм. Пакрыць высыпкай, абкідаць (губы, рот, цела).

асыпа́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да асы́паць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асыпа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. асыпа́ць — асы́паць і асыпа́цца — асы́пацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушчу́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Пакаранне, спагнанне.

Сродкі ўшчунку.

2. Дакор, папрокі.

Асыпаць каго-н. ушчункамі і папрокамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

осыпа́ть несов.

1. (покрывать сыпучим веществом) абсыпа́ць;

2. (густо усеивать) усыпа́ць;

3. (обваливать) асыпа́ць;

4. (отряхивать) асыпа́ць;

5. перен. асыпа́ць;

осыпа́ть похвала́ми асыпа́ць пахвала́мі, хвалі́ць;

осыпа́ть бра́нью ла́яць; см. осы́пать​I;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

осы́пать сов.

1. (покрыть сыпучим веществом) абсы́паць, мног. паабсыпа́ць;

осы́пать муко́й абсы́паць муко́й;

2. (густо усеять) усы́паць;

3. (обвалить) асы́паць, мног. паасыпа́ць;

осы́пать штукату́рку асы́паць тынк;

4. (тряхнуть) асы́паць, мног. паасыпа́ць;

я́блоня осы́пала ли́стья я́блыня асы́пала лісты́;

5. перен. асы́паць;

осы́пать прокля́тиями асы́паць праклёнамі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паасыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Асыпаць усё, многае. Паасыпаць пяском падмуркі. Дрэвы паасыпалі лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)