асыпа́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. асыпа́нне
Р. асыпа́ння
Д. асыпа́нню
В. асыпа́нне
Т. асыпа́ннем
М. асыпа́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асыпа́нне ср.

1. осыпа́ние; см. асы́паць 1;

2. осыпа́ние; опаде́ние; см. асыпа́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асыпа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. асыпа́ць — асы́паць і асыпа́цца — асы́пацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асы́пацца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -плецца; зак.

Апасці; абваліцца.

Лісце даўно асыпалася.

|| незак. асыпа́цца, -а́ецца.

|| наз. асыпа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

осыпа́ние

1. абсыпа́нне, -ння ср.;

2. усыпа́нне, -ння ср.;

3. асыпа́нне, -ння ср.;

4. асыпа́нне, -ння ср.;

5. асыпа́нне, -ння ср.; см. осыпа́ть​II, осыпа́ться​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)