асці́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. асці́на асці́ны
Р. асці́ны асці́н
Д. асці́не асці́нам
В. асці́ну асці́ны
Т. асці́най
асці́наю		 асці́намі
М. асці́не асці́нах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асці́на, ‑ы, ж.

Асцё; адзін вусік асця або частачка яго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)