асця́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. асця́к асцякі́
Р. асцяка́ асцяко́ў
Д. асцяку́ асцяка́м
В. асцяка́ асцяко́ў
Т. асцяко́м асцяка́мі
М. асцяку́ асцяка́х

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

остя́к уст. асця́к, -ка́ м.; см. ха́нты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)