астру́гваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. астру́гваю астру́гваем
2-я ас. астру́гваеш астру́гваеце
3-я ас. астру́гвае астру́гваюць
Прошлы час
м. астру́гваў астру́гвалі
ж. астру́гвала
н. астру́гвала
Загадны лад
2-я ас. астру́гвай астру́гвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час астру́гваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

астру́гваць несов., см. абстру́гваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астру́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да астругаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аструга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -ру́ганы і -руга́ны; зак., што.

Тое, што і абстругаць.

|| незак. астру́гваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

остра́гивать несов. абстру́гваць, астру́гваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

остру́гивать несов. абстру́гваць, астру́гваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астру́гвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да астругваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астру́гванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. астругваць — астругаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)