астро́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. астро́жніца астро́жніцы
Р. астро́жніцы астро́жніц
Д. астро́жніцы астро́жніцам
В. астро́жніцу астро́жніц
Т. астро́жніцай
астро́жніцаю		 астро́жніцамі
М. астро́жніцы астро́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

астро́жніца ж., уст. остро́жница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астро́жніца, ‑ы, ж.

Уст. Жан. да астрожнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астро́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Арыштант, той, хто пасаджаны ў астрог (у 2 знач.), у турму.

|| ж. астро́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

остро́жница уст. астро́жніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)