астраўны́ гл. востраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астраўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. астраўны́ астраўна́я астраўно́е астраўны́я
Р. астраўно́га астраўно́й
астраўно́е		 астраўно́га астраўны́х
Д. астраўно́му астраўно́й астраўно́му астраўны́м
В. астраўны́ (неадуш.)
астраўно́га (адуш.)		 астраўну́ю астраўно́е астраўны́я (неадуш.)
астраўны́х (адуш.)
Т. астраўны́м астраўно́й
астраўно́ю		 астраўны́м астраўны́мі
М. астраўны́м астраўно́й астраўны́м астраўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

астраўны́ островно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астраўны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вострава. Астраўная тэрыторыя. Астраўная расліннасць. // Які знаходзіцца, размяшчаецца на востраве, астравах. Астраўная дзяржава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́страў, -рава, мн. астравы́ і (з ліч. 2, 3, 4) во́стравы, астраво́ў, м.

1. Частка сушы, акружаная з усіх бакоў вадой.

2. Участак, які вылучаецца чым-н. сярод навакольнай мясцовасці, напр., сухое месца сярод балота, невялікі лес сярод поля і пад.

|| памянш. астраво́к, -раўка́, мн. -раўкі́, -раўко́ў, м.

|| прым. астраўны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

островно́й астраўны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)