астраўля́нін, -а, мн. -ля́не, -ля́н, м.

Жыхар вострава.

|| ж. астраўля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астраўля́нін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. астраўля́нін астраўля́не
Р. астраўля́ніна астраўля́н
Д. астраўля́ніну астраўля́нам
В. астраўля́ніна астраўля́н
Т. астраўля́нінам астраўля́намі
М. астраўля́ніне астраўля́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

астраўля́нін м. островитя́нин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астраўля́нін, ‑а, м.

Жыхар вострава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

островитя́нин астраўля́нін, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астраўля́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да астраўлянін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)