астрако́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. астрако́л
Р. астрако́ла
Д. астрако́лу
В. астрако́л
Т. астрако́лам
М. астрако́ле

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Астрако́ліна ’кол у плоце’ (Сцяшк.). З *астракол (’востры’ + ’кол’, параўн. рус. острокол, укр. острокіл, польск. ostrokół) + ‑іна, як дравіна, жалезіна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)