астане́ц
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
астане́ц |
астанцы́ |
| Р. |
астанца́ |
астанцо́ў |
| Д. |
астанцу́ |
астанца́м |
| В. |
астане́ц |
астанцы́ |
| Т. |
астанцо́м |
астанца́мі |
| М. |
астанцы́ |
астанца́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
астане́ц, -нца́ м., геол. остане́ц
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
остане́ц геол. астане́ц, -нца́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)