аспіранту́ра, -ы, ж.

Сістэма падрыхтоўкі кадраў для вышэйшых навучальных і навукова-даследчых устаноў.

Скончыць аспірантуру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аспіранту́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. аспіранту́ра
Р. аспіранту́ры
Д. аспіранту́ры
В. аспіранту́ру
Т. аспіранту́рай
аспіранту́раю
М. аспіранту́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аспіранту́ра ж. аспиранту́ра;

○ мэ́тавая а. — целева́я аспиранту́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аспіранту́ра, ‑ы, ж.

Сістэма падрыхтоўкі пры вышэйшых навучальных установах або навукова-даследчых інстытутах прафесарска-выкладчыцкіх і навуковых кадраў. [Люба:] — Сур’ёзная, ну і разумная, нічога не скажаш, прафесар раіў ёй [Веры] у аспірантуру падавацца пасля інстытута. Лынькоў. // Дзейнасць, вучоба аспіранта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ад’юнкту́ра, -ы, ж.

Аспірантура вышэйшых ваенна-вучэбных устаноў.

Скончыць ад’юнктуру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аспиранту́ра аспіранту́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ад’юнкту́ра, ‑ы, ж.

Аспірантура вышэйшых ваенных навучальных устаноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

целево́й в разн. знач. мэ́тавы;

целева́я аспиранту́ра мэ́тавая аспіранту́ра;

целево́е назначе́ние мэ́тавае назначэ́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мэ́тавы в разн. знач. целево́й;

~вая ўстано́ўка — целева́я устано́вка;

~вае прызначэ́нне — целево́е назначе́ние;

○ ~вая аспіранту́ра — целева́я аспиранту́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)