аспіра́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аспіра́нтка аспіра́нткі
Р. аспіра́нткі аспіра́нтак
Д. аспіра́нтцы аспіра́нткам
В. аспіра́нтку аспіра́нтак
Т. аспіра́нткай
аспіра́нткаю		 аспіра́нткамі
М. аспіра́нтцы аспіра́нтках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аспіра́нтка ж. аспира́нтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аспіра́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да аспірант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аспіра́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто рыхтуецца да самастойнай навуковай дзейнасці ў аспірантуры пры вышэйшай навучальнай або навуковай установе.

|| ж. аспіра́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. аспіра́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аспира́нтка аспіра́нтка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)