асна́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асна́цкі |
асна́цкая |
асна́цкае |
асна́цкія |
| Р. |
асна́цкага |
асна́цкай
асна́цкае |
асна́цкага |
асна́цкіх |
| Д. |
асна́цкаму |
асна́цкай |
асна́цкаму |
асна́цкім |
| В. |
асна́цкі (неадуш.)
асна́цкага (адуш.) |
асна́цкую |
асна́цкае |
асна́цкія (неадуш.)
асна́цкіх (адуш.) |
| Т. |
асна́цкім |
асна́цкай
асна́цкаю |
асна́цкім |
асна́цкімі |
| М. |
асна́цкім |
асна́цкай |
асна́цкім |
асна́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
асна́цкі, ‑ая, ‑ае.
Уст. Які мае дачыненне да аснача, аснацтва. Аснацкая песня. □ І долечку сірочую хрысціла бабка з вокан, каб толькі не сурочыла зайздрослівае вока. Ды вытрымка аснацкая яго [Ульянава] вяла ў навуку па Волзе ўверх: юнацкая Казань шуміць на вулках. Вялюгін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асна́цтва, ‑а, н.
Уст. Аснацкі промысел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)