асму́глы, -ая, -ае.

1. Тое, што і смуглы; загарэлы.

А. твар.

Асмуглыя рукі.

2. Тое, што і асмужаны (у 1 знач.).

А. лес.

Асмуглае неба.

|| наз. асму́гласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асму́глы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асму́глы асму́глая асму́глае асму́глыя
Р. асму́глага асму́глай
асму́глае		 асму́глага асму́глых
Д. асму́гламу асму́глай асму́гламу асму́глым
В. асму́глы (неадуш.)
асму́глага (адуш.)		 асму́глую асму́глае асму́глыя (неадуш.)
асму́глых (адуш.)
Т. асму́глым асму́глай
асму́глаю		 асму́глым асму́глымі
М. асму́глым асму́глай асму́глым асму́глых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асму́глы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асму́глы асму́глая асму́глае асму́глыя
Р. асму́глага асму́глай
асму́глае		 асму́глага асму́глых
Д. асму́гламу асму́глай асму́гламу асму́глым
В. асму́глы (неадуш.)
асму́глага (адуш.)		 асму́глую асму́глае асму́глыя (неадуш.)
асму́глых (адуш.)
Т. асму́глым асму́глай
асму́глаю		 асму́глым асму́глымі
М. асму́глым асму́глай асму́глым асму́глых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асму́глы

1. сму́глый;

~лыя шчо́кі — сму́глые щёки;

2. мгли́стый, тума́нный;

~лае не́ба — мгли́стое (тума́нное) не́бо

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асму́глы, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і смуглы. // Абветраны; загарэлы. Сустрэну я мілага, прыгожага свайго, надзену на галаву яму васількова-блакітны вянок, і ўсміхнецца мілы ды пацалуе ў асмуглыя вусны. Каваль. Асмуглыя рукі яе [дзяўчыны] Захінаюць кажушок стары. Глебка.

2. Тое, што і асмужаны (у 2 знач.). Глядзіць [месяц] на дол, на лес асмуглы, Як нейкі дбалы вартаўнік. Колас. І назаўсёды асталася дзесьці і каляіністая сцежка паўз лес, і асмуглае неба, і маці. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асму́гласць ж.

1. сму́глость;

2. мгли́стость, тума́нность;

1, 2 см. асму́глы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белазо́ры, ‑ая, ‑ае.

Абл. Светлы (пра вочы). Вочы белазорыя Упіваюць сінь. Глебка. Перад ім [Уладзікам], як жывы, стаяў.. Хмялевіч — вуграваты, асмуглы твар, белазорыя ўважлівыя вочы. Крапіва. / у паэт. ужыв. Белазорае бабіна лета ў гародчыку расцвіло. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)