асме́ліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
асме́лю |
асме́лім |
| 2-я ас. |
асме́ліш |
асме́ліце |
| 3-я ас. |
асме́ліць |
асме́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
асме́ліў |
асме́лілі |
| ж. |
асме́ліла |
| н. |
асме́ліла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
асме́ль |
асме́льце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
асме́ліўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
асме́ліць сов. прида́ть сме́лости, ободри́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
асме́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.
Прыдаць каму‑н. смеласці, рашучасці, адвагі. Ты [гусляр] адважыўся мне на сляпы перакор Вызваняці сусветныя грэлі; Платы маю шмат я для такіх непакор, Хто сябе проці мне стаць асмеліў. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асме́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да асмеліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)