асмало́ўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асмало́ўскі |
асмало́ўская |
асмало́ўскае |
асмало́ўскія |
| Р. |
асмало́ўскага |
асмало́ўскай
асмало́ўскае |
асмало́ўскага |
асмало́ўскіх |
| Д. |
асмало́ўскаму |
асмало́ўскай |
асмало́ўскаму |
асмало́ўскім |
| В. |
асмало́ўскі
асмало́ўскага |
асмало́ўскую |
асмало́ўскае |
асмало́ўскія |
| Т. |
асмало́ўскім |
асмало́ўскай
асмало́ўскаю |
асмало́ўскім |
асмало́ўскімі |
| М. |
асмало́ўскім |
асмало́ўскай |
асмало́ўскім |
асмало́ўскіх |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тэнаро́к, ‑рка, м.
Разм. Не асабліва моцны мужчынскі голас высокага тэмбру. Але Асмалоўскі зрабіў выгляд, што гэтыя папрокі яго не тычацца, і зноў загаварыў тонкім тэнарком: — От я і кажу, што так далей працаваць нельга. Сіўцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шляхцю́к, ‑а, м.
Разм. Тое, што і шляхціц. Зіна раптам адчула, што вось зараз яна яшчэ больш нагаворыць гэтаму шляхцюку, калі толькі ён пачне даказваць сваё. Кулакоўскі. — Цікавы гэты чалавек, Асмалоўскі, — гаварыў тым часам Ярмоленка. — Гэта, браце, Сяргей, з былых шляхцюкоў. Сіўцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)