асло́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. асло́на асло́ны
Р. асло́ны асло́н
Д. асло́не асло́нам
В. асло́ну асло́ны
Т. асло́най
асло́наю		 асло́намі
М. асло́не асло́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Асло́на ’ахова’ (Яруш.). Улічваючы рэдкасць ужывання слова, хутчэй з польск. osłona ’тс’, чым непасрэдна ад асланяць (Нас.: ослоняць), асланіць. Гл. засланяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)