асеі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. асеі́н
Р. асеі́ну
Д. асеі́ну
В. асеі́н
Т. асеі́нам
М. асеі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асеі́н, -ну м., анат., хим. оссеи́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асеі́н, ‑у, м.

Арганічнае рэчыва касцей і храсткоў.

[Ад лац. os (ossis) — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оссеи́н анат., хим. асеі́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)