асвіста́ць, асвішчу́, асві́шчаш, асві́шча; асвішчы́; асвіста́ны; зак., каго-што.

Свістам выказаць сваё незадавальненне, асуджэнне каго-, чаго-н.

А. артыста.

|| незак. асві́стваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асвіста́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. асвішчу́ асві́шчам
2-я ас. асві́шчаш асві́шчаце
3-я ас. асві́шча асві́шчуць
Прошлы час
м. асвіста́ў асвіста́лі
ж. асвіста́ла
н. асвіста́ла
Загадны лад
2-я ас. асвішчы́ асвішчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час асвіста́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асвіста́ць сов. освиста́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асвіста́ць, асвішчу, асвішчаш, асвішча; зак., каго-што.

Свістам выказаць сваё неўхваленне, асуджэнне, пагарду да каго‑, чаго‑н. Гардыенка спрабаваў апраўдацца, але яго асвісталі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

освиста́ть сов. асвіста́ць, абсвіста́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абсвіста́ць сов., см. асвіста́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асві́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да асвістаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асві́ста́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад асвістаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)