асана́нсны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асана́нсны асана́нсная асана́нснае асана́нсныя
Р. асана́нснага асана́нснай
асана́нснае
асана́нснага асана́нсных
Д. асана́нснаму асана́нснай асана́нснаму асана́нсным
В. асана́нсны (неадуш.)
асана́нснага (адуш.)
асана́нсную асана́нснае асана́нсныя (неадуш.)
асана́нсных (адуш.)
Т. асана́нсным асана́нснай
асана́нснаю
асана́нсным асана́нснымі
М. асана́нсным асана́нснай асана́нсным асана́нсных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асана́нсны лит. ассона́нсный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асана́нсны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да асанансу. Асанансныя рыфмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асана́нс, -у, м. (кніжн.).

Тое, што і сугучнасць; рыфма, у якой супадаюць толькі націскныя галосныя гукі.

|| прым. асана́нсны, -ая, -ае.

Асанансныя рыфмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ассона́нсный асана́нсны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)