аса́дніцтва, ‑а, н., зб.

Асадніцкае (каланісцкае) саслоўе, асаднікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аса́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аса́днік аса́днікі
Р. аса́дніка аса́днікаў
Д. аса́дніку аса́днікам
В. аса́дніка аса́днікаў
Т. аса́днікам аса́днікамі
М. аса́дніку аса́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)