аса́дкавы, -ая, -ае.

1. гл. асадак.

2. Які ўтварыўся шляхам асядання мінеральных і арганічных рэчываў на дне вадаёмаў.

Асадкавыя горныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аса́дкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аса́дкавы аса́дкавая аса́дкавае аса́дкавыя
Р. аса́дкавага аса́дкавай
аса́дкавае		 аса́дкавага аса́дкавых
Д. аса́дкаваму аса́дкавай аса́дкаваму аса́дкавым
В. аса́дкавы (неадуш.)
аса́дкавага (адуш.)		 аса́дкавую аса́дкавае аса́дкавыя (неадуш.)
аса́дкавых (адуш.)
Т. аса́дкавым аса́дкавай
аса́дкаваю		 аса́дкавым аса́дкавымі
М. аса́дкавым аса́дкавай аса́дкавым аса́дкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аса́дкавы хим., геол. оса́дочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аса́дкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да асадку (у 1 знач.). Асадкавы слой.

2. Спец. Які ўтварыўся шляхам асядання мінеральных і арганічных рэчываў і наступнага іх ушчыльнення і змянення. Асадкавыя горныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аса́дак, -дку, м.

1. Дробныя цвёрдыя часцінкі, якія знаходзяцца ў вадкасці і пасля адстойвання асядаюць на дно і сценкі пасудзіны.

А. у растворы.

2. перан. Цяжкае пачуццё, якое застаецца пасля непрыемнай размовы, падзеі і г.д.

Непрыемны а. на душы.

|| прым. аса́дкавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вулканаге́нна-аса́дкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вулканаге́нна-аса́дкавы вулканаге́нна-аса́дкавая вулканаге́нна-аса́дкавае вулканаге́нна-аса́дкавыя
Р. вулканаге́нна-аса́дкавага вулканаге́нна-аса́дкавай
вулканаге́нна-аса́дкавае		 вулканаге́нна-аса́дкавага вулканаге́нна-аса́дкавых
Д. вулканаге́нна-аса́дкаваму вулканаге́нна-аса́дкавай вулканаге́нна-аса́дкаваму вулканаге́нна-аса́дкавым
В. вулканаге́нна-аса́дкавы (неадуш.)
вулканаге́нна-аса́дкавага (адуш.)		 вулканаге́нна-аса́дкавую вулканаге́нна-аса́дкавае вулканаге́нна-аса́дкавыя (неадуш.)
вулканаге́нна-аса́дкавых (адуш.)
Т. вулканаге́нна-аса́дкавым вулканаге́нна-аса́дкавай
вулканаге́нна-аса́дкаваю		 вулканаге́нна-аса́дкавым вулканаге́нна-аса́дкавымі
М. вулканаге́нна-аса́дкавым вулканаге́нна-аса́дкавай вулканаге́нна-аса́дкавым вулканаге́нна-аса́дкавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

оса́дочный

1. хим., геол. аса́дкавы;

2. метеор. апа́дкавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фа́цыя, ‑і, ж.

Спец. Асадкавы пласт горнай пароды, які мае аднолькавы склад, фізіка-хімічныя ўласцівасці і аднолькавую выкапнёвую фауну і флору.

[Ад лац. facies — выгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)