арэ́шнікавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. арэ́шнікавы арэ́шнікавая арэ́шнікавае арэ́шнікавыя
Р. арэ́шнікавага арэ́шнікавай
арэ́шнікавае		 арэ́шнікавага арэ́шнікавых
Д. арэ́шнікаваму арэ́шнікавай арэ́шнікаваму арэ́шнікавым
В. арэ́шнікавы (неадуш.)
арэ́шнікавага (адуш.)		 арэ́шнікавую арэ́шнікавае арэ́шнікавыя (неадуш.)
арэ́шнікавых (адуш.)
Т. арэ́шнікавым арэ́шнікавай
арэ́шнікаваю		 арэ́шнікавым арэ́шнікавымі
М. арэ́шнікавым арэ́шнікавай арэ́шнікавым арэ́шнікавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

арэ́шнікавы оре́шниковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арэ́шнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да арэшніку. Арэшнікавы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арэ́шнік, -у, м.

Кусты з ядомымі пладамі-арэхамі, а таксама зараснік такіх раслін; ляшчыннік.

Разросся а. на паляне.

|| прым. арэ́шнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оре́шниковый арэ́шнікавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)