арэ́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
арэ́на |
арэ́ны |
| Р. |
арэ́ны |
арэ́н |
| Д. |
арэ́не |
арэ́нам |
| В. |
арэ́ну |
арэ́ны |
| Т. |
арэ́най
арэ́наю |
арэ́намі |
| М. |
арэ́не |
арэ́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
арэ́на, -ы, ж., мн. -ы, арэ́н.
1. Вялікая круглая пляцоўка пасярэдзіне цырка, на якой выступаюць артысты.
2. перан. Галіна, ніва дзейнасці (кніжн.).
Дзейнасць на міжнароднай арэне.
Літаратурная а.
|| прым. арэ́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)