аршы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аршы́нны аршы́нная аршы́ннае аршы́нныя
Р. аршы́ннага аршы́ннай
аршы́ннае		 аршы́ннага аршы́нных
Д. аршы́ннаму аршы́ннай аршы́ннаму аршы́нным
В. аршы́нны (неадуш.)
аршы́ннага (адуш.)		 аршы́нную аршы́ннае аршы́нныя (неадуш.)
аршы́нных (адуш.)
Т. аршы́нным аршы́ннай
аршы́ннаю		 аршы́нным аршы́ннымі
М. аршы́нным аршы́ннай аршы́нным аршы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аршы́нны арши́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аршы́нны, ‑ая, ‑ае.

Памерам у адзін аршын. Аршынныя дровы. Аршынныя літары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аршы́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Старая мера даўжыні, роўная 71,12 см, якой карысталіся ў Беларусі, Расіі да ўвядзення метрычнай сістэмы.

2. Лінейка, планка такой даўжыні для мерання.

◊

Мераць на свой аршын — меркаваць пра што-н. са свайго пункту погляду, аднабакова (разм.).

Нібы (быццам) аршын праглынуў — пра чалавека, які стаіць або сядзіць ненатуральна прама (разм.).

Аршын з шапкаю — пра малога, невысокага чалавека (разм.).

|| прым. аршы́нны, -ая, -ае.

Пісаць аршыннымі літарамі (надта вялікімі; жарт.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арши́нный аршы́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)