Арцё́м

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Арцё́м Арцё́мы
Р. Арцё́ма Арцё́маў
Д. Арцё́му Арцё́мам
В. Арцё́ма Арцё́маў
Т. Арцё́мам Арцё́мамі
М. Арцё́ме Арцё́мах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Арцё́мы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Арцё́мы
Р. Арцё́маў
Д. Арцё́мам
В. Арцё́мы
Т. Арцё́мамі
М. Арцё́мах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ухва́ла, ‑ы, ж.

Адабрэнне; станоўчая ацэнка. Арцёмаў часта зацягваўся цыгаркай самасаду і час ад часу ківаў галавой у знак ухвалы дакладчыку. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)