а́рфавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
а́рфавы |
а́рфавая |
а́рфавае |
а́рфавыя |
| Р. |
а́рфавага |
а́рфавай
а́рфавае |
а́рфавага |
а́рфавых |
| Д. |
а́рфаваму |
а́рфавай |
а́рфаваму |
а́рфавым |
| В. |
а́рфавы (неадуш.)
а́рфавага (адуш.) |
а́рфавую |
а́рфавае |
а́рфавыя (неадуш.)
а́рфавых (адуш.) |
| Т. |
а́рфавым |
а́рфавай
а́рфаваю |
а́рфавым |
а́рфавымі |
| М. |
а́рфавым |
а́рфавай |
а́рфавым |
а́рфавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
а́рфа¹, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
Шчыпковы музычны інструмент у выглядзе вялікай трохвугольнай рамы з нацягнутымі на ёй струнамі.
|| прым. а́рфавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
а́рфа², -ы, мн. -ы, -аў, ж.
Сельскагаспадарчая машына для ачысткі збожжа ад мякіны, пылу і пад. пасля малацьбы; веялка.
|| прым. а́рфавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)