арля́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. арля́к
Р. арляку́
Д. арляку́
В. арля́к
Т. арляко́м
М. арляку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

арля́к, -ку м., бот. орля́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арля́к, ‑у, м.

Адзін з відаў папараці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Арля́к ’гатунак папараці, Pteridium aquilinum’. Рус., укр. орляк. Назвы папараці і ў іншых народаў звязваюцца з паняццем птушак, крылляў: параўн. лацінскую назву, славац. kapraď orličí, чэш. křídlatěnec (Махэк, Jména rostl., 33), таму, магчыма, гэта не пераклад лацінскай назвы, а самастойнае ўтварэнне паводле знешняга выгляду лісця, якое нагадвае крылле птушкі; не выключана таксама калька.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

орля́к бот. арля́к, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папарацепадо́бныя, ‑ых.

Аддзел вышэйшыя споравых раслін, да якога адносяцца арляк, вужоўнік і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)