а́ргус

‘птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. а́ргус а́ргусы
Р. а́ргуса а́ргусаў
Д. а́ргусу а́ргусам
В. а́ргуса а́ргусаў
Т. а́ргусам а́ргусамі
М. а́ргусе а́ргусах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

а́ргус

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. а́ргус а́ргусы
Р. а́ргуса а́ргусаў
Д. а́ргусу а́ргусам
В. а́ргуса а́ргусаў
Т. а́ргусам а́ргусамі
М. а́ргусе а́ргусах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

а́ргус м., в разн. знач. а́ргус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́ргус миф., зоол. а́ргус, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́ргус, ‑а, м.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — стовокі вартаўнік, якога багіня Гера паставіла вартаваць Іо, дачку аргонскага цара.

2. перан. Кніжн. уст. Пільны ахоўнік, вартавы. // Сімвал пільнасці.

3. Лясная птушка сямейства фазанавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)