аргані́чны, -ая, -ае.

1. Які належыць да жывёльнага або расліннага свету, які мае адносіны да арганізмаў (у 1 знач.).

А. свет.

Арганічная прырода.

2. Які датычыцца ўнутранай будовы чалавека, яго органаў.

А. парок сэрца.

3. перан. Які датычыцца самой сутнасці чаго-н., карэнны, унутрана ўласцівы каму-н.

Арганічнае адзінства тэорыі і практыкі.

Арганічнае непрыманне.

○

Арганічная хімія — раздзел хіміі, які вывучае злучэнні, што змяшчаюць у сабе вуглярод.

|| наз. аргані́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аргані́чны

‘які мае адносіны да арганізма’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аргані́чны аргані́чная аргані́чнае аргані́чныя
Р. аргані́чнага аргані́чнай
аргані́чнае		 аргані́чнага аргані́чных
Д. аргані́чнаму аргані́чнай аргані́чнаму аргані́чным
В. аргані́чны (неадуш.)
аргані́чнага (адуш.)		 аргані́чную аргані́чнае аргані́чныя (неадуш.)
аргані́чных (адуш.)
Т. аргані́чным аргані́чнай
аргані́чнаю		 аргані́чным аргані́чнымі
М. аргані́чным аргані́чнай аргані́чным аргані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аргані́чны

‘які мае адносіны да органа; унутраны’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аргані́чны аргані́чная аргані́чнае аргані́чныя
Р. аргані́чнага аргані́чнай
аргані́чнае		 аргані́чнага аргані́чных
Д. аргані́чнаму аргані́чнай аргані́чнаму аргані́чным
В. аргані́чны (неадуш.)
аргані́чнага (адуш.)		 аргані́чную аргані́чнае аргані́чныя (неадуш.)
аргані́чных (адуш.)
Т. аргані́чным аргані́чнай
аргані́чнаю		 аргані́чным аргані́чнымі
М. аргані́чным аргані́чнай аргані́чным аргані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аргані́чны

1. в разн. знач. органи́ческий;

2. (цельный, закономерный) органи́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аргані́чны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да арганізма (у 1 знач.); які характарызуецца жыццёвымі працэсамі; жывы. Арганічнае жыццё. Арганічны свет. Арганічная прырода. // Які ўтварыўся ў выніку разлажэння жывёльных і раслінных арганізмаў; які нагадвае сабой прадукт такога разлажэння. Чым далей у глыбіню возера, тым больш арганічных часцінак прымешваецца ў азёрныя адкладанні. Прырода Беларусі.

•••

Арганічная хімія гл. хімія.

аргані́чны ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да органа (у 1 знач.); які датычыцца ўнутранай будовы органаў чалавека. Арганічны парок сэрца.

2. перан. Унутраны, які датычыцца самой сутнасці, асноў чаго‑н.; непарыўна звязаны з чым‑н. Арганічнае адзінства тэорыі з практыкай. □ Сувязь паміж часткамі і цэлым настолькі арганічная, што варта пісьменніку змяніць імя героя, як светацені ў творы перамяшчаюцца. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мінера́льна-аргані́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мінера́льна-аргані́чны мінера́льна-аргані́чная мінера́льна-аргані́чнае мінера́льна-аргані́чныя
Р. мінера́льна-аргані́чнага мінера́льна-аргані́чнай
мінера́льна-аргані́чнае		 мінера́льна-аргані́чнага мінера́льна-аргані́чных
Д. мінера́льна-аргані́чнаму мінера́льна-аргані́чнай мінера́льна-аргані́чнаму мінера́льна-аргані́чным
В. мінера́льна-аргані́чны (неадуш.)
мінера́льна-аргані́чнага (адуш.)		 мінера́льна-аргані́чную мінера́льна-аргані́чнае мінера́льна-аргані́чныя (неадуш.)
мінера́льна-аргані́чных (адуш.)
Т. мінера́льна-аргані́чным мінера́льна-аргані́чнай
мінера́льна-аргані́чнаю		 мінера́льна-аргані́чным мінера́льна-аргані́чнымі
М. мінера́льна-аргані́чным мінера́льна-аргані́чнай мінера́льна-аргані́чным мінера́льна-аргані́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

органи́чный аргані́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аргані́чна нареч.

1. органи́чески;

2. органи́чно; см. аргані́чны 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

органи́ческий в разн. знач. аргані́чны;

органи́ческий мир аргані́чны свет;

органи́ческая хи́мия аргані́чная хі́мія;

органи́ческая связь с наро́дом аргані́чная су́вязь з наро́дам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таксано́мія, ‑і, ж.

Тэорыя класіфікацыі і сістэматызацыі складанаарганізаваных галін рэчаіснасці, якія маюць іерархічную будову (арганічны свет, аб’екты геаграфіі, геалогіі, мовазнаўства і пад.).

[Грэч. táxis — лад, парадак і nómos — закон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)