арачо́ны, -наў мн., этн. орочо́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арачо́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. арачо́н арачо́ны
Р. арачо́на арачо́наў
Д. арачо́ну арачо́нам
В. арачо́на арачо́наў
Т. арачо́нам арачо́намі
М. арачо́не арачо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

орочо́ны мн., этн. арачо́ны, -чо́наў;

орочо́н ед. арачо́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)