ара́тарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ара́тарскі |
ара́тарская |
ара́тарскае |
ара́тарскія |
| Р. |
ара́тарскага |
ара́тарскай
ара́тарскае |
ара́тарскага |
ара́тарскіх |
| Д. |
ара́тарскаму |
ара́тарскай |
ара́тарскаму |
ара́тарскім |
| В. |
ара́тарскі (неадуш.)
ара́тарскага (адуш.) |
ара́тарскую |
ара́тарскае |
ара́тарскія (неадуш.)
ара́тарскіх (адуш.) |
| Т. |
ара́тарскім |
ара́тарскай
ара́тарскаю |
ара́тарскім |
ара́тарскімі |
| М. |
ара́тарскім |
ара́тарскай |
ара́тарскім |
ара́тарскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ара́тарскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да аратара, майстэрства аратара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ара́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Той, хто гаворыць прамову, прамоўца.
2. Той, хто валодае красамоўствам, майстэрствам слова.
Сапраўдны а.
|| прым. ара́тарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)