ара́кульскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ара́кульскі |
ара́кульская |
ара́кульскае |
ара́кульскія |
| Р. |
ара́кульскага |
ара́кульскай
ара́кульскае |
ара́кульскага |
ара́кульскіх |
| Д. |
ара́кульскаму |
ара́кульскай |
ара́кульскаму |
ара́кульскім |
| В. |
ара́кульскі (неадуш.)
ара́кульскага (адуш.) |
ара́кульскую |
ара́кульскае |
ара́кульскія (неадуш.)
ара́кульскіх (адуш.) |
| Т. |
ара́кульскім |
ара́кульскай
ара́кульскаю |
ара́кульскім |
ара́кульскімі |
| М. |
ара́кульскім |
ара́кульскай |
ара́кульскім |
ара́кульскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ара́кул, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Месца, храм, дзе ў Старажытнай Грэцыі, Рыме, краінах старажытнага Усходу жрацы прарочылі ад імя Бога.
Дэльфійскі а.
2. У антычным свеце: жрэц-прадказальнік волі бажаства, які даваў адказы на розныя пытанні.
3. перан. Пра таго, чые меркаванні прызнаюцца бясспрэчнай ісцінай (іран.).
|| прым. ара́кульскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)