апіса́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апіса́льнік |
апіса́льнікі |
| Р. |
апіса́льніка |
апіса́льнікаў |
| Д. |
апіса́льніку |
апіса́льнікам |
| В. |
апіса́льніка |
апіса́льнікаў |
| Т. |
апіса́льнікам |
апіса́льнікамі |
| М. |
апіса́льніку |
апіса́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апіса́льнік м., книжн. описа́тель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апіса́льнік, ‑а, м.
Кніжн. Той, хто апісвае што‑н. У рэпартажы вядучыя павінны быць не толькі рэгістратарамі і апісальнікамі падзей. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
описа́тель книжн. апіса́льнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)