апіло́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апіло́вачны |
апіло́вачная |
апіло́вачнае |
апіло́вачныя |
| Р. |
апіло́вачнага |
апіло́вачнай
апіло́вачнае |
апіло́вачнага |
апіло́вачных |
| Д. |
апіло́вачнаму |
апіло́вачнай |
апіло́вачнаму |
апіло́вачным |
| В. |
апіло́вачны (неадуш.)
апіло́вачнага (адуш.) |
апіло́вачную |
апіло́вачнае |
апіло́вачныя (неадуш.)
апіло́вачных (адуш.) |
| Т. |
апіло́вачным |
апіло́вачнай
апіло́вачнаю |
апіло́вачным |
апіло́вачнымі |
| М. |
апіло́вачным |
апіло́вачнай |
апіло́вачным |
апіло́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апіло́вачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да апілоўкі. Апіловачныя работы. // Які прызначаны, служыць для апілоўкі. Апіловачны станок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апілава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак., што.
Апрацаваць пілою, напільнікам.
А. бервяно.
|| незак. апіло́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. апіло́ўванне, -я, н. і апіло́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
|| прым. апіло́вачны, -ая, -ае.
А. станок.
Апіловачныя работы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
опило́вочный апіло́вачны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)