апяя́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апяя́ны апяя́ная апяя́нае апяя́ныя
Р. апяя́нага апяя́най
апяя́нае		 апяя́нага апяя́ных
Д. апяя́наму апяя́най апяя́наму апяя́ным
В. апяя́ны (неадуш.)
апяя́нага (адуш.)		 апяя́ную апяя́нае апяя́ныя (неадуш.)
апяя́ных (адуш.)
Т. апяя́ным апяя́най
апяя́наю		 апяя́ным апяя́нымі
М. апяя́ным апяя́най апяя́ным апяя́ных

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апяя́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апяя́ны апяя́ная апяя́нае апяя́ныя
Р. апяя́нага апяя́най
апяя́нае		 апяя́нага апяя́ных
Д. апяя́наму апяя́най апяя́наму апяя́ным
В. апяя́ны (неадуш.)
апяя́нага (адуш.)		 апяя́ную апяя́нае апяя́ныя (неадуш.)
апяя́ных (адуш.)
Т. апяя́ным апяя́най
апяя́наю		 апяя́ным апяя́нымі
М. апяя́ным апяя́най апяя́ным апяя́ных

Кароткая форма: апяя́на.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апяя́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад апяяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апяя́ць, апяю́, апяе́ш, апяе́; апяём, апеяце́, апяю́ць; апе́й; апяя́ны; зак., каго-што (высок.).

Тое, што і апець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)