апява́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. апява́нне
Р. апява́ння
Д. апява́нню
В. апява́нне
Т. апява́ннем
М. апява́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апява́нне ср. выс. воспева́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апяваць — апець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апяванне, паэтызацыя

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

воспева́ние высок. апява́нне, -ння ср.; усхвале́нне, -ння ср.; услаўле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)