апэ́цкаць гл. пэцкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апэ́цкаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апэ́цкаю апэ́цкаем
2-я ас. апэ́цкаеш апэ́цкаеце
3-я ас. апэ́цкае апэ́цкаюць
Прошлы час
м. апэ́цкаў апэ́цкалі
ж. апэ́цкала
н. апэ́цкала
Загадны лад
2-я ас. апэ́цкай апэ́цкайце
Дзеепрыслоўе
прош. час апэ́цкаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апэ́цкаць сов., разг. вы́пачкать, обма́зать, вы́мазать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апэ́цкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Запэцкаць, забрудзіць. Апэцкаць твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пэ́цкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго-што ў што і чым. Забруджваць, вымазваць.

П. адзенне. П. рукі.

2. Рабіць брудна, няўмела (разм.).

Не малюе, а пэцкае.

◊

Пэцкаць рукі аб каго-што (разм.) — быць замешаным у што-н. непрыстойнае, нізкае, звязанае з кім-н.

|| зак. вы́пацкаць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 1 знач.), апэ́цкаць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 1 знач.), запэ́цкаць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 1 знач.), спэ́цкаць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 1 знач.), напэ́цкаць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 2 знач.) і упэ́цкаць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 1 знач.).

|| аднакр. пэ́цнуць, -ну, -неш, -не; -ні́ (да 1 знач.; разм.).

|| наз. пэ́цканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апэ́цканы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад апэцкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)