апылкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

Тое, што і апыліць (у 1 знач.).

|| незак. апылко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апылкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апылкава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апылку́ю апылку́ем
2-я ас. апылку́еш апылку́еце
3-я ас. апылку́е апылку́юць
Прошлы час
м. апылкава́ў апылкава́лі
ж. апылкава́ла
н. апылкава́ла
Загадны лад
2-я ас. апылку́й апылку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час апылкава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апылкава́ць сов., бот. опыли́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апылкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Тое, што і апыліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апылко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да апылкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апылкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апылкаваць, апылкавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)