апуха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. апуха́нне
Р. апуха́ння
Д. апуха́нню
В. апуха́нне
Т. апуха́ннем
М. апуха́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

апуха́нне ср. опуха́ние; вспуха́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апуха́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. апухаць — апухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опуха́ние апуха́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вспуха́ние успуха́нне, -ння ср., апуха́нне, -ння ср., напуха́нне, -ння ср.; (распухание) распуха́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)