апусто́шваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апусто́шваю |
апусто́шваем |
| 2-я ас. |
апусто́шваеш |
апусто́шваеце |
| 3-я ас. |
апусто́швае |
апусто́шваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
апусто́шваў |
апусто́швалі |
| ж. |
апусто́швала |
| н. |
апусто́швала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
апусто́швай |
апусто́швайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
апусто́шваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апусто́шваць несов., см. апусташа́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апусто́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да апустошыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
опустоша́ть несов.
1. спусто́шваць, спусташа́ць, апусто́шваць, апусташа́ць;
2. (опорожнять) разг. апаражня́ць; апусто́шваць, апусташа́ць;
3. перен. (морально) апусто́шваць, апусташа́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апусто́шванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. апустошваць — апустошыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)