апу́нцыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апу́нцыя |
апу́нцыі |
| Р. |
апу́нцыі |
апу́нцый |
| Д. |
апу́нцыі |
апу́нцыям |
| В. |
апу́нцыю |
апу́нцыі |
| Т. |
апу́нцыяй
апу́нцыяю |
апу́нцыямі |
| М. |
апу́нцыі |
апу́нцыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апу́нцыя ж., бот. опу́нция
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
опу́нция бот. апу́нцыя, -цыі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)