апта́нт
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апта́нт |
апта́нты |
| Р. |
апта́нта |
апта́нтаў |
| Д. |
апта́нту |
апта́нтам |
| В. |
апта́нта |
апта́нтаў |
| Т. |
апта́нтам |
апта́нтамі |
| М. |
апта́нце |
апта́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апта́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Асоба, якая мае права на аптацыю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
опта́нт юр. апта́нт, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)